"Toen tandheelkunde in Utrecht werd opgeheven, was dat een enorme schok. We waren de oudste opleiding, haalden de beste resultaten en er was net een nieuw gebouw van ruim honderd miljoen neergezet." De tandheelkundige studentenvereniging 'John Tomes' bestaat honderd jaar. De drang naar heroprichting van de faculteit lijkt onder de oudgedienden onstuitbaar. Maar hoe realistisch is die wens? Tandarts Bob A. Mesman Schultz blikt terug op 'een zwarte periode' in de geschiedenis van de universiteit Utrecht

Op 31 januari 1953, vijftig jaar geleden, werd de orthodontie als eerste tandheelkundig specialisme in Nederland erkend. Dit artikel beschrijft de ontwikkeling daar naar toe. Na de Tweede Wereldoorlog raakte de emancipatie van de tandarts in een stroomversnelling, in 1947 uitmondend in de academische status van de tandarts, die zich daarmee ook de alleenheerschappij op het gebied van de mondzorg verwierf. Voor een specialisme op een deelgebied der tandheelkunde was geen plaats. Met nauw verholen tegenzin kwam het Hoofdbestuur van de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde uiteindelijk enige jaren later tot de conclusie dat een specialisme onvermijdelijk was. De Groninger hoogleraar in de orthodontie K.G. Bijlstra (1905-1985) speelde als voorzitter van de subcommissie voor orthodontie hierin een belangrijke rol. Op 16 november 1953 registreerde de Specialisatie Commissie de eerste 15 orthodontisten

Dr. J. A. W. van Loon (1876-1940) was lecturer of Orthodontics at the Institute for Dentistry of the University of Utrecht, the Netherlands. This article presents the course of his career, focusing on his education of dental students and in his scientific research. He introduced cephalometric diagnostics in orthodontics.