De internationaal vermaarde Platokenner Cornelia de Vogel (1905-1986) is ook bekend vanwege haar levenslange zoektocht naar het ware christendom. Die queeste leidde haar eerst naar de Hervormde Kerk, maar later tot een overgang naar het katholicisme. In deze biografische studie staat de verhouding tussen haar leven en bekering centraal. Enerzijds beschrijft Paul Luykx De Vogels intellectuele en godsdienstig-theologische ontwikkeling, anderzijds demonstreert hij de doorslaggevende invloed van ervaringen, in casu de verwerking van een Grote, maar Onmogelijke Liefdesaffaire, op haar bekeringsproces. Ook De Vogels spraakmakend optreden op de rechtervleugel van het Nederlands katholicisme in de jaren 1960-1980 komt aan de orde, zoals haar conflicten met kardinaal Alfrink en haar kwalijke rol in de affaire-Schillebeeckx. Opvallend genoeg combineerde Cornelia de Vogel haar behoudende opvattingen steeds met pleidooien voor priesterschap van vrouwen en met scherpe kritiek op de traditioneel-katholieke normen terzake van moederschap en seksualiteit.

Over het sinds 1642 aan de Universiteit van Utrecht geldende verbod om in het openbaar over de opvattingen van René Descartes te discussiëren.