Who was the first female university student in the Netherlands? Pose this question to anyone in the Netherlands and the incorrect answer Aletta Jacobs will probably come your way. But more than two centuries earlier, in 1636, Anna Maria van Schurman had become the first female university student in Utrecht, and thereby the first in the Netherlands and even in the whole of Europe. Anna Maria van Schurman attended not only private lectures at the University of Utrecht, but also public disputations and “listening” lectures in the fields of languages and medicine, but especially in theology. She wrote poetry in many languages and published a dissertation on women’s rights to academic study. Her book Opuscula Hebraea Graeca Latina et Gallica was reprinted several times and was noted internationally. Her knowledge of languages was astounding. She was proficient in Latin, Greek, Hebrew, Aramaic, Syrian, Samaritan, Arabic and Ethiopian, to name but a few. Van Schurman was well-known internationally and became a key figure within a European network of learned women which included Birgitte Thott, Christina of Sweden, Marie le Jars de Gournay, Bathsua Makin and Dorothea Moore. But in 1669 Anna Maria van Schurman, watched by many in disbelief, left the city, church and university of Utrecht to join the Labadists, a radical Protestant group. She attempted to explain the reasons for this turnabout in her Latin autobiography, the Eukleria. The first female university student: Anna Maria van Schurman (1636) provides a detailed picture of the life and times of Anna Maria van Schurman: her position in the academic world of the seventeenth century, her role within the Republic of Letters, and the content and influence of her publications in the Netherlands and Europe

Documentaire over het leven van Geertruida (Trui) van Lier en over de opvang van joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog door het Utrechtse studentenverzet

In de afdeling handschriften van de Universiteitsbibliotheek Utrecht bevindt zich een collectie professorenbrieven. Dat uit deze brieven blijkt dat het beeld van de universiteit als 'ivoren toren' niet geheel klopt wordt in deze bijdrage aangetoond

Interview met hoogleraar Wim Turkenburg, over twintig jaar vakgroep Natuurwetenschap en Samenleving in Utrecht.

De spectaculaire ontwikkeling van wetenschap en techniek leidde aan het begin van de twintigste eeuw tot veel onbehagen. Ging het niet allemaal te snel? Kon de samenleving al die nieuwigheden wel verwerken? Kwamen andere cultuurwaarden niet in de knel naast de kille, afstandelijke wetenschap? Of bood de wetenschap juist de oplossing voor alle maatschappelijke problemen? Deze vragen zijn nog steeds actueel, maar honderd jaar geleden stonden ze centraal in het intellectuele debat. Ook Nederlandse natuurwetenschappers worstelden met deze vragen. Ze zochten naar een nieuw evenwicht, zowel in hun onderzoek als in het onderwijs. Die zoektocht leidde tot een nieuwe visie op de maatschappelijke rol van deskundigen en intellectuelen. David Baneke volgt de discussies hierover van de eeuwwisseling tot in het Interbellum, aan de hand van bekende en minder bekende wetenschappers en ingenieurs. Rode draad is de voortdurende zoektocht naar een alomvattende 'synthese'.