Rede aan de studenten n.a.v. de Belgische Opstand

Deze scriptie zal betogen dat niet nationalisme, maar studentencultuur de drijvende kracht was achter de aanmeldingen van de Utrechtse studenten die zich aangemeld hadden voor het leger van koning Willem I. Tijdens de Belgische opstand en de Tiendaagse Veldtocht hadden 268 studenten gehoor gegeven aan de oproep van de koning. Op basis van egodocumenten, memoires en ander bronmateriaal overgeleverd door de studenten zelf zal vastgesteld worden in het eerste hoofdstuk dat nationalisme niet voor alle studenten de hoofdreden was om zich aan te melden. Daarnaast zal er aandacht besteed worden aan een voorliefde voor het huis van Oranje-Nassau. In het tweede hoofdstuk zal de studentencultuur zoals die was rond 1830 onderzocht worden en aangetoond worden dat dit een belangrijke rol speelde bij de aanmeldingen van de Utrechtse studenten. Daarnaast waren er enkele andere voorwaarden die ervoor zorgden dat de studenten onder druk kwamen te staan om zich aan te melden. Op het einde zal in de conclusie de bevindingen vergeleken worden. De implicaties van het gebrekkige nationalisme van de studenten voor de geschiedschrijving worden ook behandeld.

Was het nationalisme dat de Utrechtse studenten dreef eind 1830, begin 1831 om een vrijwillige compagnie op te richten en deel te nemen aan de strijd tegen de Belgen die de onafhankelijkheid hadden uitgeroepen? Of was er sprake van een zogenaamde peer pressure, een groepsdruk, die voortkwam uit de onderlinge studentencultuur?

Beschrijving van een Utrechtse en een Amsterdamse studentenorganisatie die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog inzetten om joodse kinderen van de dood te redden.

Dutch Golden Age scholar Anna Maria van Schurman was widely regarded throughout the seventeenth century as the most learned woman of her age. She was 'The Star of Utrecht', 'The Dutch Minerva', 'The Tenth Muse', 'a miracle of her sex', 'the incomparable Virgin', and 'the oracle of Utrecht'. As the first woman ever to attend a university, she was also the first to advocate, boldly, that women should be admitted into universities. A brilliant linguist, she mastered some fifteen languages. She was the first Dutch woman to seek publication of her correspondence. Her letters in several languages Hebrew, Greek, Latin, and French – to the intellectual men and women of her time reveal the breadth of her interests in theology, philosophy, medicine, literature, numismatics, painting, sculpture, embroidery, and instrumental music. This study addresses Van Schurman's transformative contribution to the seventeenth-century debate on women's education. It analyses, first, her educational philosophy; and, second, the transnational reception of her writings on women's education, particularly in France. Anne Larsen explores how, in advocating advanced learning for women, Van Schurman challenged the educational establishment of her day to allow women to study all the arts and the sciences. Her letters offer fascinating insights into the challenges that scholarly women faced in the early modern period when they sought to define themselves as intellectuals, writers, and thoughtful contributors to the social good.