Van 1845-1847 was hij arts te Utrecht.

Leen Dorsman over het wel en wee van de Utrechtse professoren tussen 1815 en 1940. Wat voor mensen waren zij en hoe waren ze zichtbaar in de stad. Zie ook de oratie van Dorsman bij de aanvaarding van het ambt van bijzonder hoogleraar in de universiteitsgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht op 15 januari 2003 ('Een hippopotamus in toga en andere hooggeleerden')

In het proces van eenwording in het jonge Koninkrijk der Nederlanden na 1813 vervulde de geschiedenis een belangrijke verbindende functie, evenals in de verzuilende samenleving rond 1900. Heldhaftige feiten uit de vaderlandse geschiedenis werden gecanoniseerd en als voorbeelden van nationale eigenschappen gepresenteerd. De officiële historiografie bereikte alleen het ontwikkelde deel van de natie. Aan het volk werd de geschiedenis verteld in populair geschreven overzichten en verhalen, historische romans, biografieën etc. Een belangrijk deel hiervan droeg een protestants-christelijk karakter. In deze bundel staan enkele protestants-christelijke populariseerders centraal. Zij waren belangrijker voor de verbreiding van de kennis en beeldvorming van de geschiedenis onder de gemiddelde Nederlander dan hun wetenschappelijke tijdgenoten.

Over o.a. F.C. Donders die zijn theorie over astygmatisme presenteert.

Over twee Utrechtse studenten die met Darwin correspondeerden: N. Doedes (zoon van de theoloog prof. J.I. Doedes) en J.C. Costerus.