Geen weldenkend mens zal de universiteit nog kenschetsen als een Ivoren Toren. In de eerste plaats omdat dit begrip door het intensieve gebruik wat sleets en nietszeggend is geworden. In de tweede plaats omdat het evident is dat de universiteit allang in een open verbinding staat met alle aanpalende gebieden. Dat bewijzen ook de portretten van Utrechtse geleerden in het boek 'Beroep op de wetenschap'

"Toen tandheelkunde in Utrecht werd opgeheven, was dat een enorme schok. We waren de oudste opleiding, haalden de beste resultaten en er was net een nieuw gebouw van ruim honderd miljoen neergezet." De tandheelkundige studentenvereniging 'John Tomes' bestaat honderd jaar. De drang naar heroprichting van de faculteit lijkt onder de oudgedienden onstuitbaar. Maar hoe realistisch is die wens? Tandarts Bob A. Mesman Schultz blikt terug op 'een zwarte periode' in de geschiedenis van de universiteit Utrecht

De arts-hoogleraar Schroeder van der Kolk stond aan de basis van de psychiatrie in Nederland. Deze biografie van een hervormer met een grote reputatie werpt tegelijk een nieuw licht op de geschiedenis van de geestelijke gezondheidszorg. Mede dankzij de Utrechtse hoogleraar geneeskunde J.L.C. Schroeder van der Kolk (1797-1862) kreeg de 
psychiatrie in de negentiende eeuw vorm als nieuwe sociale en wetenschappelijke institutie. Het geijkte beeld is dat de Nederlandse psychiatrie, net als andere wetenschappen, achterbleef bij de grote hervormings-bewegingen in Europa. Dit boek over Schroeder van der Kolk laat zien dat nieuwe ideeën over de zorg voor krankzinnigen en moderne Franse opvattingen over de geneeskunde hier juist al vroeg ingang vonden