Martinus Jan Langeveld (1905–1989) was one of the most prominent educational theorists in the Netherlands in the second half of the twentieth century. He was one of the originators of the Dutch tradition of “pedagogiek” (“pedagogy”; but see further, section “A Note on Translation”) and was the founder of the study of “pedagogiek” at the university in the Netherlands after WWII. During his own years of study he was mentored by the Dutch philosopher and educational theorist Philipp Kohstamm and the Dutch philosopher Hendrik Pos and was taught by such prominent philosophers and scholars as (among others) Edmund Husserl, Martin Heidegger, Wilhelm Stern, Karl Jaspers, Herman Nohl, and Ernst Cassirer. He obtained his doctorate in 1934 with a dissertation entitled “Taal en Denken” (Language and Thinking), under the supervision of Kohnstamm.

It was Kyoto School scholar Shuji Wada who went to study with the Dutch educationalist Martinus Jan Langeveld (1905–1989) in The Netherlands in the 1960s. He invited him to visit Kyoto after his retirement a number of times and saw that Langeveld’s main work was translated into Japanese. That’s the way Langeveld’s thought became of great impact of the Kyoto School as a whole. This chapter focuses on Langeveld’s theoretical work. After a brief introduction to his life and work, Langeveld’s outlook on his subject is explained: pedagogy as practical science. Then his pedagogic theory and how it links in with anthropology and developmental psychology are explained. His particular use of the phenomenological method is examined next, showing how this connects with situation analysis: the analysis of what those who are responsible for bringing up children are to do. Finally Langeveld’s relevance today is considered.

Ieder mens is voor de ander een opvoeder. Martien Langeveld zag al vroeg dat de ‘eeuw van het kind’ er nooit zou komen. De volwassenen, hun keurslijven, hun scholen en hun ‘wetenschappelijke inzichten’; dat alles stond in de weg van het geluk van het kind. Pedagogiek bleek een utopisch verlangen. Toch gaf Langeveld zijn leven daaraan. Langevelds oeuvre is immens en zijn Beknopte theoretische pedagogiek is door generaties studenten gelezen. Op het hoogtepunt van zijn roem reisde Langeveld tientallen keren per jaar door het land om spreekbeurten te geven en er verschenen minstens zes vertalingen van zijn werk. Zijn naam vindt ook nu nog weerklank. Er is een Langeveld-school, een Langeveld-centrum en een Langeveld-prijs. Een instituut draagt zijn naam, net als een gebouw van de Universiteit Utrecht Deze biografie schetst op toegankelijke wijze het leven en het werk van een van Nederlands bekendste pedagogen. Voor het eerst wordt een omvattend beeld gepresenteerd waarin wordt ingegaan op de context waarin Langeveld opgroeide, zijn relatie met zijn leermeesters, de oorlogsjaren en de tijd erna, zijn grote werken en zijn polemieken. Aan de hand van interviews, brieven, ongepubliceerde autobiografische fragmenten en andere bronnen ontstaat een intiem portret van een man die gedreven werd door maar een wens: de grootste pedagoog van Nederland te zijn