Hans Freudenthal: hoogleraar wiskunde, wetenschapper en literator. Maar Freudenthal is bovenal de man van het wiskundeonderwijs, onlosmakelijk verbonden met de omwentelingen die er in dat wiskundeonderwijs en de wiskundedidactiek na 1945 plaatsvonden. In een discussie over wiskundeonderwijs kan niemand om hem heen: 'wiskundeonderwijs volgens Freudenthal' dient ofwel als inspiratie ofwel om andere invalshoeken tegen af te zetten. Zijn naam wordt geassocieerd met het in de jaren zeventig in Nederland ontwikkelde 'realistische wiskundeonderwijs', dat internationale bekendheid geniet. Het was midden vorige eeuw echter alles behalve vanzelfsprekend voor een hoogleraar om zich op wiskundedidactiek toe te leggen. In dit boek wordt aan de hand van Freudenthals publicaties en van documenten uit zijn persoonlijk archief de ontwikkeling van zijn didactisch gedachtegoed gereconstrueerd en een analyse gegeven van de rol die hij in de ontwikkeling van de wiskundedidactiek speelde.

Commissie tot Coördinantie van het Hooger Onderwijs in de Wiskunde in Nederland (Commissie van der Corput). Sterrenkundige M.G.J. Minnaert was hiervan lid.

Over het sinds 1642 aan de Universiteit van Utrecht geldende verbod om in het openbaar over de opvattingen van René Descartes te discussiëren.