De Leidse en Utrechtse hoogleraren theologie Nicolaas Kist en Herman Rooyaards namen het initiatief tot de oprichting van het Archief voor kerkelijke geschiedenis, inzonderheid van Nederland. De Universiteitsbibliotheek Utrecht bewaart een omvangrijke collectie brieven van Royaards geschreven aan zijn Leidse collega. Dit artikel geeft de inhoud prijs van deze correspondentie over de ontstaanstijd van het periodiek

David de Wied was a natural leader with many a talent. He was the director of the Rudolf Magnus Institute at Utrecht University and president of the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. He coached over 75 Ph.D. students and hosted some 200 foreign scientists who joined him in his multidisciplinary neuropeptide research. Many of them became lifelong friends, frequenting the home of Liedje and David de Wied. Born in Deventer (The Netherlands) on January 12th, 1925, David de Wied's early boyhood first in Deventer and later in Leeuwarden appears to have been no different from that of any other provincial Dutch boys in pre-war Holland. After the war David enrolled at Groningen University to study medicine. Subsequently he specialized in experimental pharmacology. To understand the determination of David de Wied is to understand the drive of a Jewish young man, who during the war, had been forced to go underground and unable to develop in a free and independent manner. Therefore, later in life, time became very precious to him and everything that came across his path had to be taken seriously. In this short sketch of David de Wied I will try to highlight his outstanding scientific accomplishments as well as his personality as both have inspired a generation of young scientists. It is a great honour and a pleasure to be part of this meeting in memory of David de Wied.

Deze bijdrage gaat over het leven en werk van Jan Ackersdijck (1790-1861). Hij vestigde zich als advocaat in de stad Utrecht en was buitengewoon hoogleraar aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Utrecht. Hij genoot internationale reputatie als grondlegger van het onderwijs in de staathuishoudkunde aan Nederlandse universiteiten

Wiktor Eckhaus beschrijft op even beeldende als indrukwekkende wijze hoe hij als Pools-joods jongetje de Tweede Wereldoorlog beleefde en vooral overleefde. Als negenjarige maakt hij in Warschau het begin van de oorlog mee. Na talloze bange dagen in de schuilkelders, beginnen de kleine Wiktor, zijn zusje Ania en zijn moeder - zijn vader is de stad dan al ontvlucht - aan een lange reeks van omzwervingen door Polen. Herhaaldelijk ontsnappen zij op het nippertje aan gevangenneming door de Duitsers. Na de bevrijding besluiten zij Polen voorgoed vaarwel te zeggen, uit afkeer van de Russische overheersing. Uiteindelijk belanden Wiktor en zijn familie via een Oostenrijks vluchtelingenkamp in Amsterdam. Achter de sobere woorden waarmee Wiktor Eckhaus het authentieke verhaal van zijn jeugd reconstrueert, gaat een wereld schuil van beklemming, ingehouden emoties en, ten slotte, bevrijding.