Hans Oerlemans ontving de Spinozapremie vanwege zijn bijdragen aan het klimaatonderzoek
In januari 2002 maakt de mediëvist Van Oostrom zijn rentree in Utrecht als eerste universiteitshoogleraar. Een universiteitshoogleraar is niet gebonden aan een bepaalde faculteit
Op 28 juni 2001 was er brand in het Kruytgebouw. Onderzoeksresultaten gingen verloren, roetaanslag op alle elektronische apparatuur. Miljoenenschade. Hoe overleven de onderzoekers deze ramp?
Volgens sommigen heeft de bijzondere hoogleraar zijn beste tijd gehad. Sponsoring van reguliere hoogleraren door het bedrijfsleven is immers een normale zaak geworden. Is de onafhankelijkheid van de wetenschap in het geding? Wat hebben universiteit en bijzonder hoogleraar eigenlijk nog aan elkaar? Er is geen reden het systeem overboord te gooien, vinden vijf Utrechtse bijzonder hoogleraren
Jean-Pierre Eschauzier was in 1964 rector van het Utrechtsch Studenten Corps (USC); Godert Zijlstra is het nu. Het 37e lustrum van het UCS is een mooie aanleiding om de twee heren in gesprek te brengen. Een gedachtewisseling over corporale tradities en over de functie van rector vroeger en nu
Interview met alumnus en Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft. Met korte tussenpozen is hij van 1964 tot op de dag van vandaag verbonden aan de Universiteit Utrecht. In 1999 ontving hij samen met Martin Veltman de Nobelprijs voor de Natuurkunde. Een gesprek over inspiratie, kennis vergaren en overdragen. En de uitdaging van raadsels
Volgens Vrij Nederland van begin dit jaar is prof. dr. Rosi Braidotti een van de tien beste hooggeleerde vrouwen van Nederland. Op dit moment scoort zij hoge ogen met haar nieuwe onderzoeksplatform What is human about the humanities? Speciaal voor Illuster geeft de hoogleraar en directeur van het Centre for the Humanities van de Universiteit Utrecht een college in interviewvorm over de Nederlandse identiteit en flexible citizenship
Wat heeft wiskunde met de praktijk te maken? Alles, vindt Jan de Lange, hoogleraar-directeur van het Freudenthal Instituut, het Utrechts expertisecentrum voor reken- en wiskundeonderwijs. ‘Wiskunde is een prachtig, levend vak. Je kunt het overal gebruiken en komt het op de meest onverwachte plekken en momenten tegen, van Albert Heyn tot de klapschaats.’
IBB: de afkorting waarachter al bijna vijftig jaar de studentenflats aan de Ina Boudier-Bakkerlaan schuilgaan. Het IBB is het decor van een belangrijke periode in veel jonge mensenlevens. Het complex telt sinds 1966 bijna 1300 kamers waar in de loop van vijftig jaar zeker twintigduizend studenten hebben gewoond. Jonge mensen, die hier leren hoe ze kunnen leven samen met anderen. Die hier ruzie maken, feesten geven, liefhebben, dronken of stoned worden, zich vervelen, uitbundig plezier maken, de wet (een klein beetje) overtreden, koken en eten. Die hier rommel maken en weer opruimen. Die hier eenzaam zijn, zich leren aanpassen of juist gek worden van de drukte om hen heen. Die hier – dat toch ook – leren en studeren en zich voorbereiden op een plek in de wereld. Al die kamers, al die bewoners, al die jaren, al die herinneringen, al die verhalen: samen vormen ze het IBB-boek. - Met lijst van (oud)-bewoners