Tot onze standaardopvatting van wat wetenschap is, lijkt onderzoek naar geesten, telepathie of psychokinese niet te behoren. Toch kende in Nederland de parapsychologie voor een groot deel van de twintigste eeuw een zekere academische inbedding. In haar proefschrift schetst Ingrid Kloosterman de geschiedenis van de Nederlandse parapsychologie in haar academische context. Hieruit blijkt hoezeer de parapsychologie met de psychologie verweven was. De schrijver en pionierpsycholoog Frederik van Eeden maakte zich eind 19e eeuw al hard voor onderzoek naar bovennatuurlijk verschijnselen. De ‘founding father’ van de Nederlandse psychologie – Gerard Heymans – werd in 1919 de eerste voorzitter van de vereniging voor parapsychologisch onderzoek. In de jaren 30 kregen Paul Dietz en Wilhelm Tenhaeff een universitaire aanstelling als privaatdocent. In 1953 werd Tenhaeff de eerste Europese hoogleraar in de parapsychologie aan de Universiteit Utrecht. Het betrof een bijzondere leerstoel, die hij meer dan 25 jaar zou bezetten totdat hij in 1976 werd opgevolgd door Henri van Praag. Van 1974 tot 1988 was er ook een gewoon hoogleraar in de parapsychologie aan de Universiteit Utrecht: de Zweed Martin Johnson. Onderzoek werd uitgevoerd in het Parapsychologisch Laboratorium, een integraal onderdeel van het Psychologisch Laboratorium. Na een bezuinigingsronde kwamen dit laboratorium en de leerstoel te vervallen. De bijzondere leerstoel bleef wel bestaan en werd van 1991 tot 2009 bezet door de fysicus en psycholoog Dick Bierman. In 2007 werd deze leerstoel overgeheveld naar de Universiteit van Humanistiek en met de Duitse psycholoog Stefan Schmidt kende de parapsychologie van 2009 tot 2011 haar laatste hoogleraar.