'Verplicht onderwijs tot en met het zeventiende levensjaar dient een basis te scheppen voor de ontwikkeling van een menswaardig geestelijk leven in een wereld met korte arbeidstijden en automatisering van productieprocessen', luidt opvallend de laatste van vijftien stellingen in het proefschrift Collections of Maps and Atlases in the Netherlands. Met deze dissertatie promoveerde veertig jaar geleden ingenieur Cornelis Koeman tot doctor in de wiskunde en natuurwetenschappen. Twee decennia later - hij was inmiddels hoogleraar geworden - zou hij met emeritaat gaan. Een mooie gelegenheid dus om eens stil te staan bij de bevlogen grondlegger van de leerstoel historische kartografie aan de Universiteit van Utrecht.